Dziś chciałam Wam pokazać układankę domowej roboty, którą przygotowałam już jakiś czas temu.
Pomysł, aby pobawić się z Dzieciakami [nie tylko z Podopiecznymi, ale i tymi z rodziny] w układanie buziek/twarzy wpadł mi do głowy już jakiś czas temu. Początkowo myślałam, że zrealizuje go przy pomocy wujka google i drukarki. Niestety, jak się jednak okazało, w Internecie nie znalazłam interesujących mnie grafik/rysunków, a narysować samemu? Eeee, to chyba żadna tajemnica, że nie posiadam wybitnych zdolności plastycznych. No, nic. Pozostało szukać dalej. Szukałam, szukałam i... Opłaciło się! Ku mojej uciesze, w moje ręce wpadły rewelacyjne książki z naklejkami z serii Melissa&Doug [cena: około 24zł/sztuka]. Idealne do zrealizowania mojego zacnego celu ;).
Według opisu ze strony producenta naklejki w książce miały być wielokrotnego użytku. Pomyślałam: super! Tu na wstępie wyprowadzę Was jednak z błędu i napiszę, że nie są. Bynajmniej.
Gdybym w planach miała przygotowanie zabawy wyłącznie dla jednego Malucha, pewnie nie stanowiło by to dla mnie problemu. Jednak jako że jestem nianią/pedagogiem, a szykując niektóre materiały zależy mi na tym, aby posłużyły więcej niż raz, musiałam [i chciałam!] coś z tym zrobić.
No i zrobiłam! Zalaminowane plansze wielokrotnego użytku, do których można przyczepiać i z których można odczepiać również zalaminowane elementy.
Moim zadaniem było skserowanie bądź zeskanowanie i wydrukowanie interesujących mnie ilustracji, odpowiednie ich wycięcie, zalaminowanie i ponowne wycięcie [taaak, tym razem sporo się nawycinałam ;)]. Na końcu podoklejałam fragmenty rzepu w odpowiednich miejscach. Gotowe! Spokojnie mogłam przystępować do testów ze znajomymi mi dwulatkami :)).
Jak widać na powyższych zdjęciach moja dwuletnia siostrzenica całkiem dobrze się bawiła, a podczas zabawy nie napotkała żadnych trudności. Wręcz intuicyjnie od samego początku wiedziała, co należy zrobić z przyszykowanymi materiałami.
Plansze przetestowałam także z o kilka miesięcy starszą Podopieczną. Tutaj sprawa miała się podobnie. Jedyne to co zauważyłam, w obu przypadkach najtrudniejszymi elementami do układania okazały się brwi, co jakoś wcale niespecjalnie mnie dziwi. Elementy są wąskie, a poza tym podczas naturalnej nauki części ciała/twarzy zazwyczaj nie kładzie się aż takiego nacisku na "pokazywanie brwi" ;).
Tak wyglądały nasze przykładowe buźki przygotowane z Polcią:
Na samym końcu Podopieczna obdarzona dużym poczuciem humoru postanowiła mnie trochę rozśmieszyć i całkowicie umyślnie przygotowywała takie oto cuda. Aż żałuję, że nie zdążyłam sfotografować pani, której uszy były ozdobione kolczykami w postaci męskich nosów! Co to był za widok! No, mówię Wam ;)!
Podsumowując, bardzo polecam podobne zabawy. Bazując na moim doświadczeniu mogę Was zapewnić, że obu dziewczynkom tworzenie postaci za każdym razem [a było ich więcej niż raz] sprawiało dużo frajdy. Ja jako dorosła oprócz tego, że również miło spędziłam czas ;), mogłam także poprzyglądać się, jak idzie praca rozwijających się dwulatek i na co zaczynają one zwracać uwagę [np. Podopiecznej zaczęło już zależeć, aby kolczyki/oczy były jednakowe/do pary].
Jeśli chodzi o same książki z serii Melissa&Doug, na których bazowałam, czuję się w obowiązku, aby Was jeszcze poinformować, że o ile tę z kobiecymi twarzami można wykorzystać w całości, tak z tej drugiej [z mężczyznami] mocno wybierałam odpowiednie elementy. Spowodowane było to tym, że druga z książek przedstawia bardziej śmieszne buźki [np. superbohatera, budowniczego, sportowca, kosmitę, potwora itp.], a niektóre elementy w niej zawarte wydały mi się wręcz obrzydliwe. Przed zakupem najlepiej jeszcze same je sprawdźcie w internecie bądź na żywo.
